Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Το πιο πολιτικό κινηματογραφικό είδος είναι η Επιστημονική Φαντασία. Γιατί ουσιαστικά είναι η προβολή των πιο σύγχρονων (σε κάθε εποχή) κοινωνικών διεργασιών, φόβων ή τάσεων σε ένα περιβάλλον μη-χρόνου όπου μπορούμε να εξερευνήσουμε όλες τις πιθανότητες, αρκεί να ανήκουν σ' ένα εσωτερικά συνεπές (επιστημονικό) κοσμο-σύστημα. Κοντολογίς, καμία σχέση με πρόβλεψη, ονειροπόληση ή μυθολογία.

Metropolis (Fritz Lang), A Nous la Libertè (Renè Clair), Things to Come (William Cameron Menzies), The Tenth Victim (Elio Petri), Κουρδιστό Πορτοκάλι (Stanley Kubrick), The Omega Man (Boris Sagal), Soylent Green (Richard Fleischer), THX 1138 (George Lucas), Westworld (Michael Crichton), Blade Runner (Ridley Scott), Μέχρι το Τέλος του Κόσμου (Wim Wenders), Gattaca (Alex Nicol), Matrix των αδελφών Γουακόφσκι, Brazil (Terry Gilliam), 1984 (wr.George Orwell, dir. Michael Radford), Code 46 (Michael Winterbottom), 28 Days Later... (Danny Boyle), Children of Men (Alfonso Cuaron) κλπ.

Η πλάκα είναι ότι οι πολιτικοί και οι σοβαροφανείς πολιτικολογούντες δεν έχουν ιδέα...

2 σχόλια:

hounddog είπε...

Δηλαδή sci-fi = (nd+pasok)1000y, όπου y - years ? Φρικώδες μου ακούγεται! Άσε που νομίζω ότι οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες δεν έχουν happy end...

deGreece είπε...

Γι αυτό η Ε.Φ. είναι κατά κύριο λόγο θρίλερ.
Η πολιτική δεν είναι;