ΤΑ ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ

Μάλιστα! Είδαμε λοιπόν σε τι κλίμα θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Η ΝΔ μπροστά στη γενική κατακραυγή από την προϊούσα ανικανότητά της επιλέγει την τακτική της παραγωγής λάσπης ή αλλιώς ‘ανακατέψτε όσο μπορείτε τα νερά, μέσα στο βούρκο θα σωθούμε’. Κατηγορίες και ανάσυρση υποθέσεων επί δικαίων και αδίκων κι όποιον πάρει ο χάρος. Θα θολώσουν τόσο τα νερά που κανείς δεν θα βλέπει τίποτε. Ανέκαθεν αυτό το σενάριο βόλευε την κάθε λογής δεξιά: η ισοπέδωση προς τα κάτω. Ας μην ξεχνάμε ότι το παίζουν τα κανάλια χρόνια τώρα με πολύ καλά αποτελέσματα, για τα ίδια φυσικά, εις βάρος των πολιτών και της ίδιας της πολιτικής. Οι δημοσιογράφοι εξ άλλου γίνονται υπουργοί (και αντίστροφα) για να διαχειριστούν τα σημαντικά θέματα της αρμοδιότητάς τους σαν να ήταν εκπομπές: λίγο ρεπορτάζ, ρυθμική μουσική, δυο-τρεις κοινοτοπίες, ένα ευφυολόγημα, μπορεί και λίγο ‘δάκρυ’, μερικοί τυχεροί που θα κερδίσουν δωράκια-χάντρες, μια ιδέα τσαμπουκάς, απαραιτήτως και κάποιοι ιερωμένοι ή έστω στην ανάγκη ανησυχούντες πατριώτες και πάμε παρακάτω…Κι έτσι χαίρουν της μεγαλύτερης δημοφιλίας!

Το υπαρκτό σκάνδαλο των ομολόγων βοηθά ώστε κάθε υπόθεση χρηματιστηριακών πράξεων να θεωρείται πλέον ύποπτη. Όλοι ύποπτοι σημαίνει κανένας ένοχος. Το ίδιο και για τις πυρκαγιές. Η διάχυση των ευθυνών καλά κρατεί και ο αγώνας της σωτηρίας των δασών θα δοθεί (εκ των υστέρων φυσικά) στο Σύνταγμα με μπροστάρηδες για άλλη μια φορά τους αγωνιούντες ‘δημοσιογράφους’. Όπως ο αγώνας για καλύτερο σύστημα υγείας δόθηκε με πρωτοφανή ενθουσιασμό στο διαδίκτυο, αφού πέθανε η Αμαλία φυσικά, με αγωνιστικές καταγγελίες και γενικόλογα αιτήματα ώστε να χωρούν όλοι οι γνωστοί ‘αγωνιστές’ μέσα σε αυτά. Ή ο αγώνας για την παιδεία που δόθηκε με πρωτόγνωρο δυναμισμό για να μείνουν όλα ίδια και για να κάνει προεκλογικό παιχνίδι με τις εξετάσεις το υπουργείο. Για τους άλλους ‘αγώνες’ θα πρέπει να περιμένουμε να συμβεί κάτι ‘τρανταχτό’ γιατί σε αυτή τη χώρα η πρόβλεψη και ο σχεδιασμός θεωρούνται ‘άχρηστη’ απασχόληση ακόμη και για τους ‘αγωνιστές’.

Ελπίζω κάποια στιγμή ένα ανεξάρτητο οικολογικό κίνημα στη χώρα μας να προηγείται των media και όχι να τ’ ακολουθεί. Με πρωτοβουλίες για την έλλειψη χώρων πρασίνου μέσα στη πόλη (πχ συμβολική και πραγματική φύτευση σε ανοικτούς χώρους, ακόμα και σε δρόμους και πλατείες) ή για το κυκλοφοριακό (πχ καταγγελία της ασυδοσίας των ταξί και συμβολικό κλείσιμο κεντρικών δρόμων αφήνοντας μόνο τα οχήματα μαζικής μεταφοράς), ή για την ανακύκλωση (πχ να μπουν πάνω στους κάδους φωτογραφίες από την οικολογική καταστροφή στις χωματερές, πληροφορίες και σύμβολα της ρύπανσης από τα σκουπίδια) ή για το φυσικό περιβάλλον (πχ να φτιαχτεί μια ομάδα εθελοντών κινηματογραφιστών που να γυρίσουν την Ελλάδα και να κινηματογραφήσουν την ασυδοσία, όχι μόνο της εξουσίας αλλά και των συμφερόντων των διάφορων επαγγελματικών ομάδων) που θα χρωματίσουν διαφορετικά την γνώριμή μας αδιάφορη πολιτική καθημερινότητα.

Ξαναγυρνώντας στις εκλογές, βλέπω με λύπη μου να διαμορφώνεται ένα τοπίο ελεγχόμενης συσκότισης, ανάλογο με αυτό των ειδήσεων των οκτώ. Δεν έχει λοιπόν σημασία αν τα σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία απαξιώνονται συλλήβδην. Δεν έχει σημασία αν η απρόσεκτη κι εσπευσμένη αναδάσωση πιθανόν θα καταστρέψει ακόμα χειρότερα το δάσος. Δεν έχει σημασία αν η παιδεία χρειάζεται επειγόντως ουσιαστικές αλλαγές. Δεν έχει σημασία που οι νέοι άνθρωποι διαγκωνίζονται για να μπουν στο δημόσιο με κάθε μέσον. Δεν έχει σημασία που οι υγιείς δυνάμεις της οικονομίας συνθλίβονται. Αρκεί οι κυβερνώντες να κρατήσουν την εξουσία τους για λίγα χρόνια ακόμη. Είναι δύσκολο για την κεντροαριστερή αντιπολίτευση να ξεφύγει από αυτή την παγίδα (θυμηθείτε το 2004 με τη Χαλκιδική) και να θέσει εκείνη την ατζέντα των θεμάτων που θα κριθούν απ’ τον λαό. Αλλά αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να κερδίσει.