ALTERNATIVE THINKING ON UNEMPLOYMENT

Unemployment is treated as a modern society’s pathology (with comfort pills) and not as an important economical factor.
I propose another term, the “Work Temperature” for instance, to measure:
Available Persons for a Job / Working Person in the Job. The different indicators in the various sectors will form an average which could be multiplied or divided to measurements like economical growth or state income, and reveal the true conditions of an economy.
Second, we can replace the unemployment payment or benefit (I am not sure about the term in English) by the Temporary Community Labor fee. Every one who loses his/her job can undertake a community job on a daily basis, offering his/her skills and abilities outside or even inside his home to those who need them (nursing children, elderly people, homeless, campaign work, volunteer action, teaching etc) for a minimum consideration (per hour or per day). One can take as many duties as he can manage and thus to ensure a small but decent temporary fee, without losing his creativity and sociability. State services, hospitals, municipalities, institutions are obliged to offer this kind of social labor and inform the public.
Work is not a privilege; it is a fundamental civil right.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται σαν οικονομικό μέγεθος, αλλά περισσότερο σαν πολιτιστικός δείκτης. Ενώ η εργασία έχει ταξικά χαρακτηριστικά, η ανεργία δεν προσμετράται στα οικονομικά μεγέθη και δεν απεικονίζεται στα διαγράμματα της ανάπτυξης. Αυτή η παθολογία της σύγχρονης οικονομίας αντιμετωπίζεται με τρόπους παρεμφερείς με αυτούς της σωματικής αναπηρίας πχ. επιδόματα και πρόωρες συντάξεις και βεβαίως κρατιέται τεχνητά σε χαμηλά νούμερα.
Μπορούμε να εισάγουμε έναν άλλο δείκτη: Διαθέσιμοι προς τη συγκεκριμένη εργασία/Εργαζόμενοι στη συγκεκριμένη εργασία (2/1 ή 1,7/1 ή 0,5/1) Έτσι θα έχουμε έναν μετρήσιμο δείκτη (πχ. Δείκτης Εργασίας ή ακόμη πιο λογοτεχνικά, κάτι σαν «Θερμοκρασία Εργασίας») που σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ή το εθνικό εισόδημα θα μας δίνει την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Οι Θερμοκρασίες Εργασίας σε συγκεκριμένους τομείς θα μας δίνουν χρήσιμα συμπεράσματα και για την αγορά εργασίας, τον επαγγελματικό προσανατολισμό κλπ. Υπάρχουν πολλά εννοιολογικά, μαθηματικά, νομικά και λογιστικά στοιχεία για επίλυση (η έννοια του διαθέσιμου για εργασία, οι πολλαπλές επιλογές, η κινητικότητα κλπ) αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία...
Να καταργήσουμε το επίδομα ανεργίας και να εισάγουμε το επίδομα Προσωρινής Κοινωνικής Εργασίας. Δηλαδή, όποιος μένει άνεργος να μπορεί αν θέλει να προσφέρει κοινωνική εργασία έναντι ημερήσιας συμβολικής αμοιβής σε τομείς όπως εθελοντικές δράσεις, φροντίδα κοινωνικά αποκλεισμένων, προγράμματα ψυχολογικής στήριξης, καμπάνιες ενημέρωσης κλπ. Δεν θα υπάρχει όριο σε πόσες θέσεις κοινωνικής εργασίας θέλει κάποιος να συμμετάσχει, άρα μπορεί να εξασφαλίσει ένα σχετικά καλό εισόδημα για το χρόνο που είναι άνεργος, χωρίς ταυτόχρονα να χάνει την κοινωνικότητά του και τη διάθεσή του για όμορφη ζωή και δημιουργικότητα. Όποιος δεν θέλει να κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά, ας κάτσει σπίτι του (άσε που θα μπορείς να προσφέρεις κοινωνική εργασία κι απ’ το σπίτι μέσω τηλεφώνου ή διαδικτύου για όσους δυσκολεύονται να λείπουν, μητέρες κλπ).
Κοινωνική Εργασία θα μπορούν να προσφέρουν και όσοι ενδεχομένως εργάζονται με χαμηλό εισόδημα ή συνταξιούχοι, αν υπάρχουν κενές θέσεις σε κάποιο τομέα. Η Πολιτεία αλλά και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ θα έχουν την υποχρέωση να ανακοινώνουν σε ετήσια βάση ικανό αριθμό θέσεων Κοινωνικής Εργασίας και την ημερήσια αποζημίωση ή τις όποιες απολαβές μπορούν να προσφέρουν στους ενδιαφερόμενους.
Η εργασία δεν είναι προνόμιο, είναι ένα από τα βασικότερα ατομικά δικαιώματα.